Vojvođanske dimnjake čisti 70 odžačara

Trenutno u Srbiji nema više od 200 dimničara, a za pravilno obavljanje poslova potrebno ih je bar 800. Kako piše "Dnevnik", nakon ukidanja Zakona o dimničarskoj delatnosti 1990. godine, dimničari su odlazili u penziju, a novi nisu dolazili, jer više nije postojala obaveza da se vrše dimničarske usluge. Prema raspoloživim podacima godišnje se evidentira oko 3.000 požara zbog nestručnog održavanja dimnjaka, a čak 60 odsto je uzrokovano održavanjem dimnjaka po principu "uradi sam".



"Pre nekoliko godina, Srbija je uvela dimničarske usluge i ovlastila opštine da se one same pozabave ovom problematikom na svojoj teritoriji. Mnoge opštine su uvele dimničarske usluge, ali ima dosta onih koje to nisu uradile, bez obzira na veliki broj požara koji se javljaju upravo zbog neadekvatnog održavanja dimnjaka", kaže za "Dnevnik" predsednik Udruženja dimničara Vojvodine Zlatoslav Vranješ.

Svega 13 javnih preduzeća i tridesetak zanatskih radnji bavi se dimničarstvom, ali i oni rade bez licence. U Vojvodini u mnogim opštinama, ističe sagovornik "Dnevnika", postoji jedan ili dva dimnačara i to u okviru opštinskih komunalnih preduzeća i oni rade uglavnom na poziv građana, što, kako ističe, nije dovoljno.

On ukazuje da poseban problem predstavljaju dimnjaci na gasna ložišta, jer prilikom montaže niko ne traži saglasnost dimničara da li je odvod dimnih gasova ispravno montiran.

"Putovanjem kroz Vojvodinu konstatovao sam da u svim mestima ima između 20 i 40 odsto loše montiranih odvoda dimnih gasova. Prava je sreća da nema smrtnih slučajeva, a možda i ima ali se to ne zna. Izuzetak su velike firme kao NIS, Apatinska pivara i druge, koje strogo vode računa da stručne službe dimničarskih organizacija izvrše pregled i kontrolu dimovoda. Pamti se slučaj iz Temerinske ulice u Novom Sadu, kada je rečeno da se čovek otrovao od pečurki, ali je kontrolom odvoda dimnih gasova konstatovano da oni nisu bili dobri, odnosno da su bili nepropisni", kaže Vranješ.

U Vojvodini je dimničarstvo počelo još 1809. godine, a od 1884. godine postoje pravila šta treba da rade dimnačari. Nakon ukidanja Zakona o dimničarskim uslugama, koji je Vojvodina imala jedina u SFRJ, dimnačarstvo se nalazi u situaciji kao da se nalazimo u 1850-tim godinama. Procenjuje se da u celoj Vojvodini danas ima oko sedamdesetak dimničara, jer u svim firmama gde postoji odluka o obaveznim uslugama nema dovoljan broj odžačara.

I pored beneficiranog radnog staža mladi nisu zainteresovani da se bave ovim poslom. Zadnji dimničari su školovani 1970-tih godina, a nakon toga, sve firme su se snalazile na razne načine i održavale kurseve sa praktičnom obukom.